Czas pracy w latach 2021–2022

•    Najważniejsze zmiany w czasie pracy w Europie w latach 2021 i 2022 były związane z transpozycją dwóch dyrektyw europejskich: dyrektywy w sprawie równowagi między życiem zawodowym a prywatnym oraz dyrektywy w sprawie przejrzystych i przewidywalnych warunków pracy. Skrócenie czasu pracy, zwłaszcza 4-dniowy tydzień pracy, jest coraz gorętszym tematem debat w wielu państwach członkowskich UE.
•    Chociaż zwykły tydzień pracy dla pracowników zatrudnionych w pełnym wymiarze czasu pracy wynosił 39,8 godzin w 2022 r., średni wspólnie uzgodniony normalny tydzień pracy w pełnym wymiarze czasu pracy w UE wynosił 38,1 godziny. Nowe ustalenia podkreślają, że uzgodniony w rokowaniach zbiorowych normalny tydzień pracy był najkrótszy w administracji publicznej (37,7 godzin) i najdłuższy w handlu detalicznym (38,5 godzin).
•    Biorąc pod uwagę znaczący wpływ pandemii COVID-19 na pracę, z ustaleń wynika, że średni zwykły tygodniowy czas pracy pracowników zatrudnionych w pełnym wymiarze czasu pracy zmniejszył się w latach 2019–2022 w 19 państwach członkowskich. W państwach członkowskich, które przystąpiły do UE przed 2004 r. (UE-14), pracowało się jednak niemal godzinę krócej niż w państwach, które przystąpiły do UE w lub po 2004 r. (UE-13), przy czym różnica ta utrzymuje się od ponad dziesięciu lat na stałym poziomie.
•    Chociaż prawo do corocznego płatnego urlopu w UE wynosi minimalnie 20 dni, niektóre państwa członkowskie zwiększyły ten minimalny wymiar w drodze ustawodawstwa lub układów zbiorowych pracy. Dzięki uwzględnieniu uprawnień ustalonych w drodze rokowań zbiorowych średni roczny płatny urlop wypoczynkowy wzrósł do 24,3 dni w UE, przy czym więcej dni przysługuje w UE-14 (25,3 dni) i nieco mniej w UE-13 (20,9 dni).
•    Przy uwzględnieniu uzgodnionych zbiorowo rocznych godzin pracy, w 2022 r. pracownicy zatrudnieni w pełnym wymiarze czasu pracy w UE przepracowali średnio 1726 godzin. Czas ten był krótszy w UE-14 – wynosił 1698 godzin i dłuższy w UE-13 – 1822 godziny. W Estonii i na Węgrzech, gdzie negocjacje zbiorowe nie odgrywają znaczącej roli w określaniu przepisów dotyczących czasu pracy, odnotowano najdłuższy roczny czas pracy wynoszący 1856 godzin, co stanowi równowartość ponad sześciu tygodni więcej niż w przypadku pracowników we Francji, która miała najkrótszy uzgodniony roczny czas pracy.