Praca hybrydowa w Europie: koncepcja i praktyka

Żywa dyskusja na temat pracy hybrydowej dotyczyła przede wszystkim regulacji/przepisów w zakresie pracy hybrydowej, zwłaszcza optymalnej liczby dni telepracy w tygodniu oraz rodzajów strategii stosowanych w całym przedsiębiorstwie, które są wymagane do osiągnięcia korzyści płynących zarówno z telepracy, jak i pracy w biurze, co świadczy o tym, że istniejące regulacje i przepisy – w tym dotyczące pracy zdalnej – nie są wystarczające.

Przewiduje się, że praca hybrydowa będzie coraz bardziej powszechna. Dla decydentów i partnerów społecznych kluczowe znaczenie będzie miało osiągnięcie porozumienia w sprawie warunków, w jakich praca hybrydowa powinna być wykonywana, w tym między innymi: zdrowia i bezpieczeństwa, równowagi między życiem zawodowym a prywatnym, czasu pracy, zapewnienia sprzętu koniecznego do pracy, zwrotu kosztów (sprzęt, energia), dojazdów do pracy oraz zdolności przywódczych i zarządczych wymaganych do wprowadzenia w życie tego modelu pracy.

Przykłady praktycznego wdrożenia hybrydowych modeli pracy potwierdzają, że istnieje wiele podejść do fizycznych, czasowych, społecznych i wirtualnych zależności tego rodzaju pracy. Wykonalność i powodzenie różnych rozwiązań zależą od prawodawstwa, celów organizacyjnych i zespołowych, opisów zadań oraz indywidualnych potrzeb i preferencji.