Hybride werken in Europa: wat houdt het in en hoe werkt het in de praktijk?

Het levendige debat rond hybride werken heeft zich vooral toegespitst op de regelgeving en wetgeving inzake hybride werken, met name het optimale aantal dagen telewerken per week en het vereiste beleid van de kant van bedrijven om ervoor te zorgen dat de voordelen van zowel telewerken als werken op kantoor worden benut. Uit het debat komt naar voren dat de bestaande wet- en regelgeving – onder meer die over thuiswerken – niet toereikend is.

Het hybride werken zal naar verwachting meer en meer ingang vinden. Beleidsmakers en sociale partners zullen overeenstemming moeten bereiken over de voorwaarden waaronder hybride werken idealiter dient plaats te vinden, bijvoorbeeld over aspecten als gezondheid en veiligheid, het evenwicht tussen werk en privéleven, werktijden, de verstrekking van arbeidsmiddelen, de vergoeding van kosten (apparatuur, energie), het woon-werkverkeer en de benodigde leiderschaps- en managementcompetenties om dit alles in de praktijk te brengen.

Voorbeelden van de praktische toepassing van hybride werkmodellen bevestigen dat er verschillende manieren zijn om het samenspel van fysieke, temporele, sociale en virtuele elementen van deze vorm van werken gestalte te geven. De haalbaarheid en het succes van de verschillende regelingen hangen af van wetgeving, organisatie- en teamdoelstellingen, taakomschrijvingen en individuele behoeften en voorkeuren.